Λίγα και χρήσιμα Του Δ. Καρδαράκου Dip. M. A. in Ed.

Η Αμφισβήτηση της παιδείας.
Δυστυχώς η παιδεία έχει γίνει ένας από τους πιο αμφισβητούμενους θεσμούς της κοινωνίας.
Οι γονείς φροντίζουν να εγκατασταθούν σε περιοχές που εξασφαλίζουν σχολείο για τα παιδιά τους. Οι πολιτικοί συχνά ισχυρίζονται επίλυση προβλημάτων της παιδείας. Φυλετικές, θρησκευτικές και κοινωνικές διαμαρτυρίες λαμβάνουν χώρα σε σχολικά ιδρύματα. Αρκετοί πολίτες διατείνονται ότι τα σχολεία έπαψαν πλέον να εξυπηρετούν πατριωτικούς σκοπούς, ενώ άλλοι τα θεωρούν ένοχα, αν κυματίζει η εθνική σημαία στο χώρο τους. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η παιδεία θα εξαλείψει τη φτώχεια, ενώ πολλοί πιστεύουν ότι διατηρεί την πενία…
Μία από τις αιτίες αυτών των εξελίξεων είναι ότι το σχολείο έχει γίνει η εστία συγκέντρωσης των ελπίδων πολυάριθμων ατόμων και κοινωνικών ομάδων.
Εκατόν πενήντα χρόνια πριν, το σχολείο θεωρείτο το στοιχείο κλειδί που θα παρήγαγε τον πολίτη ενός μοντέρνου κράτους. Αυτές ήταν απόψεις που επικρατούσαν στις ελεύθερες, άλλα και αυταρχικές κοινωνίες Επιπρόσθετα πολλοί υποστηριχτές της Παιδείας, κατά τον δέκατο ένατο και εικοστό αιώνα, επιχειρηματολογούσαν ότι η εγκληματικότητα θα εξαφανιζόταν μόνο με την κατάλληλη προσφορά παιδείας στα παιδιά. Αυτές οι προσδοκίες επεκτάθηκαν ακόμη περισσότερο κατά τον εικοστό αιώνα, καθώς στα σχολεία μπήκαν ενημερωτικά προγράμματα κατά των ναρκωτικών, του αλκοολισμού, ελάττωσης οδικών ατυχημάτων και βελτίωση της υγείας. Οικονομολόγοι πίστευαν ότι η παιδεία θα αύξανε τον πλούτο σε όλη την κοινωνία και θα εξάλειφαν, δίνοντας στους πολίτες δεξιότητες εργασίας και θα αποδυνάμωναν τις εντάσεις μεταξύ πλουσίων και φτωχών, παρέχοντας σε όλους ίσες ευκαιρίες.
Όλοι αυτοί οι σκοποί, που είχαν δοθεί στο θεσμό της παιδείας, οδηγούσαν στην ελπίδα ή την απογοήτευση της κοινωνίας.
Η εγκληματικότητα και η φτώχεια δεν εξαλείφτηκαν. Απέτυχε η παιδεία ή αυτός ο στόχος ήταν ακατόρθωτος για αυτόν το θεσμό;
Η πολιτική διαφθορά και η αμορφωσιά των πολιτών συνεχίζεται. Δεν διδάσκει σωστά το σχολείο; Άλλαξαν αρχέγονες αξίες; Οι ταγοί της παιδείας δεν σεβάστηκαν το θεσμό της παιδείας καταργώντας το δάσκαλο και βάζοντας στη θέση του βιβλιοτετράδια, που δεν μιλούν, αλλά κουράζουν το μαθητή; Μήπως πρέπει να γυρίσουμε πίσω στο δάσκαλο, το μορφωμένο, αυτόν που έχει έφεση να διδάξει και όχι αυτόν, που δεν προλαβαίνει να ελέγχει βιβλιοτετράδια; Μήπως πρέπει, όπως στην ιατρική, που στρέφεται πάλι στα παλιά αντιβιοτικά, γιατί τα μικρόβια δε χαμπερίζουν πλέον τα καινούργια, να γυρίσουμε στις γνήσιες εκπαιδευτικές αρχές;
Προσωπική μου γνώμη είναι ότι δεν φταίνε οι θεσμοί, αλλά αυτοί που τους εκμεταλλεύονται και τους καταστρέφουν.

Δημήτρης Καρδαράκος
Διαμερισματικός Σύμβουλος Περιστερίου