Ισορροπιστής με... ανισορροπίες [ κόστος κατασκευής 500.000 ευρώ, κόστος εγκαινίων 15.000 ευρώ]

Ένα ακόμη πολιτιστικό θαύμα πρόσφερε η διοίκηση Παχατουρίδη στους Περιστεριώτες. Και το όνομα αυτού «Κούρος ο ισορροπιστής».
Ωστόσο, το ζήτημα είναι ότι ο ισορροπιστής, ισορροπεί πάνω σε 500.000 ευρώ, σε χώρο που κόπηκαν δένδρα και πάνω στην αλλαγή του μικροκλίματος.
Η συγκεκριμένη πλατεία - παιδική χαρά δεν προβλέπεται στο εγκεκριμένο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο Περιστερίου γιατί αποτελεί αδόμητο τμήμα των προσφυγικών πολυκατοικιών. Με απλά λόγια είναι παράνομη αυθαίρετη και δύσκολα ο οργανισμός Αθήνας θα ενέκρινε αντίστοιχη πρόταση τροποποίησης σχεδίου πόλης.
Πρόκειται για 7 στρέμματα υποχρεωτικά αδόμητου τμήματος των Προσφυγικών πολυκατοικιών που η ισχύουσα πολεοδομική νομοθεσία προβλέπει μόνο δενδροφυτεύσεις. Ο αδικαιολόγητος τρόπος παρέμβασης στο αδόμητο περιβάλλον της πόλης μειώνει σημαντικά τις δυνατότητες νόμιμης δενδροφύτευσης.
Είναι κοινή διαπίστωση ότι το Περιστέρι υποφέρει τους θερινούς μήνες. Σε περιόδους καύσωνα παρουσιάζει υψηλότερη θερμοκρασία κατά 7 βαθμούς Κελσίου από τους προνομιούχους δήμους του Λεκανοπεδίου λόγω τσιμεντοποίησης και έλλειψης πρασίνου.
Έτσι, η αλλαγή, εκτός από παράνομη είναι περιβαλλοντικά βάρβαρη, προσβάλει, επιβαρύνει βάναυσα το μικροκλίμα της πόλης. Όταν πλακοστρώνεται η συγκεκριμένη έκταση, προκαλείται θερμοκρασιακή επιβάρυνση.
Η παρέμβαση, πάσχει και λειτουργικά, ενώ δεν δημιουργεί φιλική σχέση επικοινωνίας μεταξύ των χρήσεων που περιλαμβάνει.
Επίσης, στο άμεσο μέλλον, θα προκύψει η ανάγκη κατασκευής καναλιού απορροής όμβριων γιατί το δάπεδο της παιδικής χαράς έχει κατασκευασθεί χαμηλότερα από το φυσικό έδαφος και σίγουρα θα λιμνάζουν νερά.
Οι γονείς δεν μπορούν να κάθονται στην πλατεία και να επιτηρούν με ασφαλή τρόπο το παιχνίδι των παιδιών τους στη παιδική χαρά.
Σαν (αδαείς) πολίτες δεν θαμπωνόμαστε από τις ακριβές επενδύσεις σε αμερικανικό μάρμαρο για το δάπεδο και τις σκάλες της πλατείας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το κόστος, πλησίασε τα 500.000 ευρώ, ενώ η φιέστα των λίγων ωρών, στοίχισε 15.000 ευρώ.
Η πόλη αξίζει καλύτερης τύχης. Δεν ανέχεται άλλο την προχειρότητα και επιπολαιότητα. Δεν μπορεί το ένα να γίνεται σε βάρος του άλλου. Μπορούν να γίνουν έργα, χωρίς ωστόσο να επιβαρύνεται το περιβάλλον και ο οικογενειακός προϋπολογισμός.
Άλλωστε, ο δήμαρχος, οφείλει να γνωρίζει την προσφορά των δένδρων σε οξυγόνο απορρύπανση, ηχορύπανση, σκίαση και πανίδα στη ζωή της πόλης.